Tokom 19. veka u području Himalaja Evropljani su se prvi put susreli s visinskim nosačima tereta koji su im se predstavili kao Šerpe (Sherpe). Naziv Šerpe od tada se komercijalno koristi za sve ljude koji pomažu i učestvuju u himalajskim ekspedicijama. Zapadnjaci ga često pišu malim početnim slovom podrazumijevajući pod tim nazivom zanimanje, no s obzirom da se radi o narodu mi ćemo ga pisati velikim početnim slovom.
Priča o Šerpama je kompleksna i vrlo zanimljiva. Narodi s tibetanskog platoa, uključujući i Šerpe, oko 11.000 godina žive na velikim visinama i kroz taj dugi vremenski period njihov organizam je vrlo dobro prilagođen nedostatku kiseonika. Za razliku od aklimatizovanih alpinista, puno su izdržljiviji i otporniji na surovu klimu, redak vazduh i visinske bolesti.
Priča o crvenim krvnim zrncima tu ne drži vodu jer, ako se uporede sa belcima, Šerpe ih ustvari imaju prosečno manje. Šerpe iz nizinskih djelova gotovo su anemični prema našim kriterijima iako ne pokazuju simptome anemije. Kiseonik je Šerpama potreban kao i nama, ali se on u njihovoj krvi manje razgrađuje. Zbunjeni naučnici zaključili su da tome doprinosi brža cirkulacija zbog širih krvnih sudova, zbog ređe krvi ne stvaraju se ugrušci, njihova krvna zrnca bolje upijaju kiseonik, a njihov način disanja osigurava efikasniju cirkulaciju pluća i bolje apsorbovanje kiseonika. Mistična genetska prednost.
Himalajske ekspedicije među pedesetak različitih naroda koji naseljavaju Nepal najradije angažuju Šerpe kada odlaze u osvajanje najviših vrhova. Šerpe su toliko traženi da su danas najugledniji i najbogatiji stanovnici Nepala. Možemo slobodno reći da je Tenzing Norgay pionir današnje reputacije Šerpa u svijetu iako gotovo ništa ne znamo o njima.
Najstariji klanovi Šerpa potiču iz regije Kham s Tibeta. Mongoli su ih u 13. veku svojim osvajačkim prodorima primorali na beg u unutrašnjost Tibeta. Tri veka kasnije ponovno ih proteruju muslimanski osvajači sa zapada. Bežeći, pešice prelaze Himalaje i naseljavaju područje Khumbu, južno od Mount Everesta, a sebe počinju nazivati Sharpa (narod sa istoka). Kasnije talase novih doseljenika područja Khumbu uzrokovali su glad, bolest i povremeni ratovi. Nove pridošlice su se uklopile u već postojeća naselja ili su gradili nova, stvarajući svoje klanove. Međusobno izolovana sela, rasuta između strmih planinskih prevoja, uzrokovala su da se na relativno malom geografskom području razviju i očuvaju međusobno potpuno različite kulture.
Davno pre nego što se popeo na Everest s Edmundom Hillary, Tenzing Norgay zvao se Namgyal Wangdi. Rinponche samostana Ronbuk, zaključivši da je dijete reinkarnacija bogatog i pobožnog čoveka, preimenovao ga je u Tenzing Norgay (bogati sledbenik vere).
U posljednjem popisu stanovništva Šerpe smatraju samoproglašenim narodom. U starom darjeerlinškom popisu stanovništva iz 1901. godine Šerpe se prikazuju kao jedan od četiri tipa Bhotea ili Tibetanaca. Bhote (bou-tej) potiče od sanskrtskog naziva za Tibet. Šerpe neke običaje Bhotea smatraju primitivnim (otimanje neveste, prinošenje žrtvi i obrednog klanja). Bhote su društveno niže rangirani od Šerpa, a te statusne razlike primejećuju se i u angažmanu nizijskih i visinskih nosača. Pojedine ekspedicije žele uposliti samo Šerpe, pa su Bhote u nezavidnom položaju u nadmetanju za poslove visinskih radnika.
Usprkos tome, Bhote i Šerpe poštuju miran suživot, druže se i poštuju iste bogove. Tenzing Norgay je čovjek koji je proslavio Šerpe kada uopće nije pripadao tom narodu.
Tenzing Norgay rođen je kao jedanaesto dijete u pastirskom naselju hodočasničkog središta tibetantske regije Kharta. Odrastao je na pašnjacima Ghang La gdje je sa sedam godina doživeo prvi susret s legendarnim britanskim alpinistom Georgeom Malloryjem koji je u proleće 1921. godine postavio svoj logor u regiji Kharta, istražujući sjevernu stranu Everesta. Taj susret duboko se dojmio dečaka, a čizme sa ekserima zauvijek su mu se urezale u sjećanje.
Tridesetih godina Tenzing se s roditeljima zatekao u središtu zemlje Šerpa Khumbuu. Thenzing je radio kao najamni radnik za imućniju porodicu i bio često izložen etničkoj diskriminaciji. Zaljubivši se u Šerpani Dawa Phuti, on ju je nagovorio na beg jer ga njena porodica nije prihvatala. Novi život započeli su na indijskoj železničkoj postaji Darjeeling. U to doba Nepal je bio izolovano kraljevstvo, a Darjeeling se pretvarao u regrutacioni centar Mount Everesta. Ekspedicija koja se spremala u osvajanje Everesta bila je u potrazi za nosačima, no Tenzinga su odbili jer je bio Bhote. Ista priča se ponavljala sledeće dve godine i Tenzing je mislio da nikada neće dobiti posao nosača. Muzao je krave i brao poznati darjeenski čaj između svih uzaludnih pokušaja da se uposli kao nosač. No, njegova istrajna upornost napokon ga je dovela pred pravu priliku, kada je Eric Shipton odlučio da angažuje više ljudi nego što je u datom trenu bilo raspoloživih Šerpa. U mnoštvu kandidata isticao se osmijeh Tenzinga Norgaya koji je nosio do kraja svoje prve ekspedicije na kojoj ga je Eric uposlio. U razmiricama i obračunima između Šerpi i Tibetanaca tokom ekspedicije Tenzing se držao po strani izbjegavajući nevolje i družeći se podjednako sa svima bez obzira na nacionalnu pripadnost. Nakon povratka s ekspedicije, s novim parom čizama, naočarama za sneg i Ericovom preporukom, njegov život krenuo je novim smerom. Izgubivši ženu i sina Tenzing je nalazio utehu u penjanju, gradeći dobru reputaciju koja mu je otvarala nove poslove.
Godine 1953. Tenzing je dobio ponudu britanske ekspedicije za sirdara (šef svih radnika na planini). To je bila njegova sedma ekspedicija na kojoj je upoznao pčelara s Novog Zelanda Edmunda Hillarya. Ubrzo su postali vrlo dobri prijatelji i ravnopravni partneri kada je tokom uspona na Everest Tenzing spasio Edmundu život nad bezdanom ledenjačke pukotine. Ovo spašavanje zapečatilo je njihovo prijateljstvo koje ih je dovelo naposletku na sam vrh Mont Everesta. Zajedničkim snagama i međusobnim pomaganjem uspešno su prešli poznatu Hillaryjevu stepenicu koju Šerpe nazivaju Tenzingova leđa.
U 11,30 sati, 29. maja, 1953. godine, njih dvojica stali su na vrh Mount Everesta postavši prvi alpinisti u osvajanju ovog dan danas mega popularnog vrha Himalaja. Osećaj zajedništva koji ih je povezao na ovom opasnom putovanju na dotad neosvojivi vrh sveta zauvek je ostao ideal planinarske, alpinističke i himalajske etike.
Postali su slavni istog trena. Po silasku s Himalaje u Katmanduu su ih okružili obožavatelji, a Tenzing je postao nova legenda svoga naroda koji je o njemu raspredao priče da ima tri plućna krila. Sve medijske bizarne igre i manipulacije „ko je prvi nogom stao na vrh” nisu uspele pomutiti njihovo postojano prijateljstvo. Obojica su ostali verni priči za javnost da su istovremeno zakoračili na vrh Everesta, kao da je to važno.
Sada kada je Tenzing uživao svetsku slavu između Bhota i Šerpa nastale su dodatne razmirice o tome koji će od ova dva naroda svojatati Tenzinga Norgaya.
Tenzing je imao dobre razloge zašto se tih godina predstavio kao Šerpa. Invazija Kine na njegovu domovinu Tibet dovela je do opsade njegovih duhovnih vođa, a Dalaj Lamu prisilila na izgnanstvo. Da se izjasnio kao Tibetanac – Bhota verojatno je da bi Kinezi svojatali njegov uspon na Everest, što bi uzrokovalo još veću nacionalnu netrpeljivost.
Tenzing se potpuno asimilirao među Šerpama, postavši tako najpoznatiji i najugledniji Šerpa na svetu. No, u svom srcu bio je i ostao oboje – i Bhota i Šerpa. Nakon osvajanja Everesta osnovao je Himalajski alpinistički institut u Darjeelingu, gde se podučavaju svi domaći alpinisti bez obzira na njihovu narodnost. Od 1954. godine njegovu školu završilo je preko 100.000 polaznika.
Tenzing Norgay preminuo je 9. maja, 1986. godine u 71. godini života.
Izvori:
http://putokaz.me
www.ludens.media